در یادداشت قبلی دو دیدگاه در رابطه با سانسور رو بررسی کردیم  بعد از اون بحث مسئولیت

دولت در قبال جامعه رو بررسی کردیم حالا نوبت به بررسی حق خوانندگان و حق نویسنده

 کتاب میرسه .

( نوشته های زیر بیانات مقام معظم رهبری می باشد ) 

فرض کنید یک نفر رمانی را با بیانی جذابی می نویسد که این رمان ، حقایق

تاریخی را تحریف می کند و ممکن است هزاران خواننده را هم به طرف خود جلب نماید

می گوید به من اجازه بدهید که این رمان را به داخل جامعه بفرستم ، تا مردم آن

را بخواننند . شما می بینید که اگر مردم این رمان را خواندند ، ذهنشان نسبت به یک

حقیقت تاریخی ، دچار گمراهی خواهند شد . آیا حق خواننده ایجاب می کند که شما

جلوی نشر این رمان را بگیرید  یا نه ؟

 
مسئله فقط در حق نویسنده و گوینده منحصر نمی شود ، بلکه حق بالاتری وجود دارد

که آن حق خواننده است .

چرا می گوییم بالاتر ؟ چون تعداد افراد بیشتر است . یک نفر نویسنده یک حق دارد ،

در حالیکه هزاران خواننده ، هزاران حق دارند ، حق اینها باید رعایت شود .

یک وقت ممکن است کشور به جایی برسد که در زمینه های تاریخی و اعتقادی

هر چه کتاب بد منتشر می شود ، بتواند در مقابلش کتاب خوب منتشر کند

در آن موقع شاید ما گفتیم که هیچ اشکالی ندارد و هر کس هر چه می خواهد

در زمینه ی تاریخ و کلام وعقاید بنویسد ، به خاطر اینکه در مقابلش کسانی هستند

که پاسخ دهند و کتاب منتشر کنند ، اما در شرایط کنونی ، بلاشک کفایت لازم

در پاسخگویی و مقابله وجود ندارد ( قابل توجه  نیرو های ارزشی انقلاب) 

اگر چه ممکن است آن جا هم این فکر پیش بیاید که حالا اگر کسی آمد آن مطلب

را خواند و دچار اشتباه و انحراف شد ، چنانچه حجم انبوهی داشته باشد ، باز دولت

مسئولیت داشته باشد ، لیکن بعضی از چیزها قابل پاسخگویی نیست .

آن کتابی که جوان را دچار احساسات شهوانی می کند ، چگونه قابل جبران است ؟

با کدام کتاب ؟ با کدام نوشته ؟ با کدام موعظه ؟ در این جا پاسخگویی امکان ندارد .

 
 پس تا اینجا فهمیدیم می توان به  اندیشه های مخالف و غلط اجازه فعالیت داد به شرطیکه

امکان پاسخگویی به آن را داشته باشیم .

ولی بعضی از اندیشه ها به هیچ وجه نبایستی اجازه انتشار پیدا کنند . مانند چیزهایی

که باعث ترویج فساد و فحشا می شود .

دلیل این کار در یادداشت بعدی مورد بررسی قرار می گیره .

و بحث اولویت خواست مردم و مصلحت مردم

نوشته شده توسط : فرزند روح الله سرباز سید علی

نظرات دیگران [ نظر]

لطفا این دو خط آخر یادداشت قبل  رو  یه بار  دیگه بخونید . تمام مشکل ما همین جاست .

یعنی ما در حال حاضر این امکان رو نداریم .

 حالا چی شده  که حدود 30 سال که از انقلاب گذشته و ما هنوز هم این امکان رو نداریم یه دلیل

 بیشتر نداره و اون هم کم کاری نیروهای انقلابه و لا غیر .

مسئله جدیدتری که مطرح شد اینه :

ما باید مواظب ذهن جوانان باشیم  یعنی چی ؟ آیا این همون سانسوره ؟ آیا این همون

 نبود آزادی بیانه ؟ آیا این محدود کردن مردم نیست ؟

برای پاسخ به این پرسش آقا دو دیدگاه رو در رابطه با سانسور کتاب مطرح می کنن :

یک مبنا ، مبنای اصل ممیزی است ، با این تفکر که نویسنده حق دارد حرف خودش را به گوش

مخاطبان برساند و اگر شما ناراحتید ، بروید به مخاطب بگویید که نخواند ، یا کتاب ضد این حرف

 را منتشر کنید که مثلا گمراه نشود . من که نویسنده هستم  ، حقم این است که وقتی این

 کتاب را نوشتم ، به هر کس که می خواهم بدهم ، یا هر کس می خواهد بخواند .

مبنای مقابل این ، آن است که می گوید وقتی دستگاهی -  یعنی دولت – امور مردم را متکفل

و متحمل شده است ، مسئولیت دارد که نگذارد فساد به جسم و جان مردم نفوذ کند .

مثلا  فرض کنید کسی مایل است از ته دل که هرویین بکشد و کسی هم این ماده را دارد  و

می خواهد به او بفروشد  شخص خریدار می گوید شما چکار دارید !  من مزاجم قوی است و

هرویین در من اثر نمی کند ، یا اصلا دلم می خواهد مزاجم ضعیف باشد ، اما به کسی هم

 این هرویین را نخواهم داد و خودم می خواهم هرویین بکشم .

دولت در اینجا حقی یا به تعبیر بهتر  ، مسئولیتی دارد و آن ، مسئولیت جلوگیری از تسری فساد

 در جسم و جان و فکر یکایک شهروندان است . این جزء یکی از وظایف دولت است . یعنی

نمی تواند اجازه بدهد  که انسانی ، خود و استعداد و موجودیش را – که فقط متعلق به خود او

نیست ، بلکه متعلق به مجموعه این ملت و کشور است – تضییع و فاسد کند .

ادامه در یادداشت بعدی

نوشته شده توسط : فرزند روح الله سرباز سید علی

نظرات دیگران [ نظر]

از مدت ها قبل این مسئله   گوشه ای از ذهنم رو به خودش مشغول کرده بود که آیا سانسور

کتاب باید قبل از چاپ کتاب وجود داشته باشد یا بعد از چاپ آن ؟ ( یعنی بعد از اینکه گند کار

 در اومد ، کتاب رو از بازار جمع کنن )

البته اخیرا بعد از چاپ کتاب دلبر ، تقریبا مطمئن شدم که سانسور کتاب قبل از چاپ فقط در

حد تبلیغات است !!!

در تعجبم که بعضی ها از نبود و کمبود آزادی بیان گله می کنن !!! حداقل در عرصه چاپ کتاب

 به همت وزارت عریض و طویل و کریمه ارشاد  دیگه هیچگونه کمبود آزادی بیان وجود نداره و

 همه جور کتابی (  همین کتاب دلبر و کتب مشابه را عرض می کنم که اتفاقا تعدادشون هم

کم نیست ) به طبع چاپ آراسته میشه .

یادم میاد جایی خونده بودم که شهید بهشتی ( شخص رو زیاد مطمئن نیستم ، مضمون حرف

 رو میگم )  با سانسور کتاب قبل از چاپ اون زیاد موافق نبوده و همین تعارض ، بین نظریات

شهید بهشتی ( که یکی از تئوریه پردازان انقلاب بود ) و وضعیت حال حاضر ، ذهن من رو بیشتر

 آشفته میکرد .

امشب داشتم کتاب " کتاب و کتابخوانی از دیدگاه مقام معظم رهبری " رو می خوندم که به

 نتایج جالبی رسیدم .

آقا هم با شهید بهشتی هم نظره  البته شرایطی را هم برای آن گفته  .

عینا صحبت های آقا رو در این زمینه  نقل قول میکنم : ( که بسیار راهگشاست )

"بحث بر سر محدود کردن نویسندگان و دانشمندان و متفکران و آدمهای برجسته نیست ، بحث

برسر جلوگیری از  رهز نی فکرها و اندیشه هاست . ما مسئولیت مهمی در قبال افکار مردم داریم  .

بهترین راه برای جلوگیری از این رهز نی این است که اگر فکر رهز نی به وجود آمد ، فکر هدایتگری

 هم در کنار آن مطرح شود ، این بهترین کار است .

اگر واقعا یک روز این مهم در کشور تامین بشود ، بسیار خوب است .

من قبلا هم با دوستان این نکته را در میان گذاشته ام که اگر فکر غلطی بوسیله یک نفر که معتقد

 به این فکر غلط است ، منتشر شد ما باید بتوانیم در قبال آن ، فکر درست را عرضه کنیم  .

ما در  آنروز مطلقا هیچ نگرانی در این زمینه نخواهیم داشت ، هر کتابی در هر زمینه ای می خواهند

منتشر کنند لیکن وقتی که چنین زمینه ای وجود ندارد ---  یعنی چنین امکانی نیست یا اگر امکاناتی

 هست استفاده نشده یا استفاده نمیشود ---- ما باید مواظب ذهن جوانان باشیم ."

نوشته شده توسط : فرزند روح الله سرباز سید علی

نظرات دیگران [ نظر]