سانسور اندیشه ها در جمهوری اسلامی
در یادداشت قبلی دو دیدگاه در رابطه با سانسور رو بررسی کردیم بعد از اون بحث مسئولیت
دولت در قبال جامعه رو بررسی کردیم حالا نوبت به بررسی حق خوانندگان و حق نویسنده
کتاب میرسه .
( نوشته های زیر بیانات مقام معظم رهبری می باشد )
فرض کنید یک نفر رمانی را با بیانی جذابی می نویسد که این رمان ، حقایق
تاریخی را تحریف می کند و ممکن است هزاران خواننده را هم به طرف خود جلب نماید
می گوید به من اجازه بدهید که این رمان را به داخل جامعه بفرستم ، تا مردم آن
را بخواننند . شما می بینید که اگر مردم این رمان را خواندند ، ذهنشان نسبت به یک
حقیقت تاریخی ، دچار گمراهی خواهند شد . آیا حق خواننده ایجاب می کند که شما
جلوی نشر این رمان را بگیرید یا نه ؟
که آن حق خواننده است .
چرا می گوییم بالاتر ؟ چون تعداد افراد بیشتر است . یک نفر نویسنده یک حق دارد ،
در حالیکه هزاران خواننده ، هزاران حق دارند ، حق اینها باید رعایت شود .
یک وقت ممکن است کشور به جایی برسد که در زمینه های تاریخی و اعتقادی
هر چه کتاب بد منتشر می شود ، بتواند در مقابلش کتاب خوب منتشر کند
در آن موقع شاید ما گفتیم که هیچ اشکالی ندارد و هر کس هر چه می خواهد
در زمینه ی تاریخ و کلام وعقاید بنویسد ، به خاطر اینکه در مقابلش کسانی هستند
که پاسخ دهند و کتاب منتشر کنند ، اما در شرایط کنونی ، بلاشک کفایت لازم
در پاسخگویی و مقابله وجود ندارد ( قابل توجه نیرو های ارزشی انقلاب)
اگر چه ممکن است آن جا هم این فکر پیش بیاید که حالا اگر کسی آمد آن مطلب
را خواند و دچار اشتباه و انحراف شد ، چنانچه حجم انبوهی داشته باشد ، باز دولت
مسئولیت داشته باشد ، لیکن بعضی از چیزها قابل پاسخگویی نیست .
آن کتابی که جوان را دچار احساسات شهوانی می کند ، چگونه قابل جبران است ؟
با کدام کتاب ؟ با کدام نوشته ؟ با کدام موعظه ؟ در این جا پاسخگویی امکان ندارد .
امکان پاسخگویی به آن را داشته باشیم .
ولی بعضی از اندیشه ها به هیچ وجه نبایستی اجازه انتشار پیدا کنند . مانند چیزهایی
که باعث ترویج فساد و فحشا می شود .
دلیل این کار در یادداشت بعدی مورد بررسی قرار می گیره .
و بحث اولویت خواست مردم و مصلحت مردم
نوشته شده توسط : فرزند روح الله سرباز سید علی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ